Συνέντευξη στην FrapPress.gr – Σεπτέμβριος 2016

Όταν το έργο μιας ομάδας φωτογράφων παίρνει σάρκα και οστά και μας παρουσιάζεται μέσα από μια ζωντανή, γεμάτη χρώμα έκθεση όπως εν προκειμένω η «Common Routes», δε μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε για την ιδέα πίσω από το όλο εγχείρημα και πως αυτή κατάφερε να υλοποιηθεί.

Γι’αυτό το λόγο λοιπόν, εμείς μιλήσαμε με το Γιώργο Ασημακόπουλο, ο οποίος επιμελείται της έκθεσης Common Routes, που φιλοξενείται αυτές τις μέρες στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και είναι επίσης ένας από τους πέντε συνολικά φωτογράφους που συμμετείχαν στο ξεχωριστό αυτό οδοιπορικό.

Λίγα λόγια για εκείνον:

Ο Γιώργος Ασημακόπουλος ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η ενασχόληση του με την φωτογραφία ξεκίνησε το 2005, λίγο μετά την επιστροφή από την Αγγλία και την ολοκλήρωση του μεταπτυχιακού του στην Διοίκηση Επιχειρήσεων και το Marketing.
Παρακολούθησε το κύκλο μαθημάτων Καλλιτεχνικής φωτογραφίας στο δήμο Μοσχάτου και αργότερα το τριετές πρόγραμμα της σχολής Όραμα.  Η ταξιδιωτική και η φωτογραφία δρόμου είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την μέχρι τώρα δουλειά του, ενώ έχει συμμετάσχει σε αποστολές και οδοιπορικά στο εξωτερικό επιδιώκοντας την αναζήτηση και αποτύπωση νέων ερεθισμάτων μέσα από τον φωτογραφικό του φακό.
Διδάσκει φωτογραφία στο Καλλιτεχνείο των Αχαρνών (Fokal) και στις Διαδρομές.

Τι είπαμε λοιπόν:

Κάθε ταξίδι είναι μια εμπειρία ζωής. Ένα βίωμα που σου διευρύνει τους ορίζοντες και σε κάνει να δένεσαι περισσότερο με τους ανθρώπους που το μοιράζεσαι. Εσείς, ως ομάδα, τι αποκομίσατε από αυτήν την εμπειρία;

Πράγματι κάθε ταξίδι, κάθε φωτογραφικό οδοιπορικό είναι μια καινούρια εμπειρία, μοναδική που δεν μοιάζει με την προηγούμενη και σου αφήνει πάντα διαφορετική γεύση. Το στοιχείο αυτό είναι ακόμα πιο έντονο όταν αυτή την εμπειρία την μοιράζεσαι με ανθρώπους που επικοινωνείς ουσιαστικά και μοιράζεσαι το ίδιο πάθος…. την φωτογραφία! Η εμπειρία από το ταξίδι μας στην Τουρκία και τα μέρη που επισκεφθήκαμε μας γέμισε εικόνες που δύσκολα μπορείς να περιγράψεις μέσα σε λίγες λέξεις…. κάθε μέρα από το οδοιπορικό μας ήταν μια καινούρια εμπειρία. Άνθρωποι φιλικοί και με καλή διάθεση στα περισσότερα μέρη που επισκεφθήκαμε. Η διαφορετικότητα του κόσμου που συνωστίζεται στην Κωνσταντινούπολη,  η απλότητα και η φιλοξενία των ανθρώπων στα χωριά της Καππαδοκίας και η αγωνία μιας καλύτερης ζωής στο λιμάνι της Σμύρνης σου δημιουργούν έντονα και με πολλές αντιθέσεις συναισθήματα…Η Τουρκία θα έλεγα οτι είναι μια χώρα έντονων αντιθέσεων και σίγουρα μια χώρα οπου το χρώμα και η έντονη σε ζωή καθημερινότητα δίνουν απλόχερα φωτογραφικά ερεθίσματα και θέματα. Η ομάδα μας και το Common Routes project που τρέχουμε ξεκίνησε το πρώτο της φωτογραφικό οδοιπορικό με την Τουρκία. Στόχος μας είναι μέσα στα επόμενα 5 χρόνια να καλύψουμε τα Βαλκάνια και εν συνεχεία να επεκτείνουμε τις φωτογραφικές μας δράσεις και σε άλλες χώρες της Ασίας, Αφρικής κλπ.

Η ευρύτερη περιοχή της Καππαδοκίας  θεωρείται από πολλούς, φωτογράφους και μη, ένα ταξίδι “bucket list” που πρέπει οπωσδήποτε να πραγματοποιηθεί έστω και μια φορά. Ήταν στα πλάνα σας καιρό ή ήταν απόφαση τελευταίας στιγμής;

Τα χωριά της ευρύτερης περιοχής της Καππαδοκίας ήταν για εμάς ένας από τους λόγους που ξεκινήσαμε να σκεφτόμαστε ως πρώτο φωτογραφικό μας σταθμό την Τουρκία. Είχαμε ακούσει από περιγραφές για το μοναδικό τοπίο, τα έντονα απομεινάρια ενός πολιτισμού που ξεριζώθηκε και τα γραφικά χωρία με τις πανέμορφες διαδρομές αλλά η εμπειρία του να βρίσκεσαι εκεί και να φωτογραφίζεις όλη μέρα ήταν κάτι που σίγουρα μας αποζημίωσε για τα 3.000 χλμ που καλύψαμε οδικώς σε αυτό το οδοιπορικό.  Βράχοι λαξευμένοι που άλλοτε αποτέλεσαν χώροι στέγασης και τόποι λατρείας, χωριά που θυμίζουν με απλά λόγια τα αντίστοιχα ελληνικά που βλέπουμε σε κάποιες μεταπολεμικές ταινίες, παλιά αρχοντικά σπίτια που βίαια εγκαταλείφθηκαν με την ανταλλαγή των πληθυσμών αλλά και πολύ φιλόξενοι άνθρωποι που θα ανοίξουν την πόρτα του σπιτιού τους για να μας φιλέψουν τα τοπικά εδέσματα είναι κάποια από τα βασικά συστατικά της περιοχής που αξίζει κάποιος να γευτεί πέραν της πολύ τουριστικής βόλτας με τα αλεξίπτωτα.

Οι περιοχές που διασχίσατε, φημίζονται για τις έντονες αντιθέσεις. Ανατολή και Δύση, φθορά και ταυτόχρονα ζωντάνια σε κάθε σοκάκι. Ήταν αυτό το βασικό στοιχείο που σας κίνησε το ενδιαφέρον από φωτογραφικής άποψης;

Σίγουρα! Η Κωνσταντινούπολη ιδίως θεωρώ ότι είναι η πρωτεύουσα των αντιθέσεων και της διαφορετικότητας των ανθρώπων που ζουν εκεί. Από τις φτωχογειτονιές της περιοχής του Ταρλάμπασι, τα γραφικά και γεμάτα χρώμα σοκάκια στο Φανάρι έως και τις πολύβουες αγορές του Grand Bazaar και της Αιγυπτιακής αγοράς, η Κωνσταντινούπολη αναμφίβολα αποτελεί έναν εξαιρετικού ενδιαφέροντος φωτογραφικό προορισμό… όπου ακόμα και οι αμετανόητοι λάτρεις του ασπρόμαυρου θα μπουν στον πειρασμό να εντάξουν για λίγο το χρώμα στο κάδρο τους. Η προσμίξεις στοιχείων της Δύσης με αυτά της Ανατολής στην Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολή είναι έντονα και παρουσιάζουν εξαιρετικό φωτογραφικό και όχι μόνο θέμα. Από εκεί και πέρα τα χώρια της Καππαδοκίας διατηρούν αναλλοίωτο τον χαρακτήρα τους ενώ το Παμούκαλε με το απίστευτα μοναδικό τοπίο των λευκών βράχων χάνεται από τα μικρομάγαζα και τους τουρίστες που το κατακλύζουν…

Πώς ήταν η εμπειρία σας με τους ανθρώπους που συναντήσατε; Είναι λογικό να μην είναι συνηθισμένοι να έρχονται σε επαφή με μια ομάδα φωτογράφων στην καθημερινότητα τους και συνεπώς να μην ξέρουν πώς να αντιδράσουν στον ήχο του κλείστρου.

Όπως  ανέφερα και νωρίτερα καθ’ όλη την διάρκεια του ταξιδιού συναντήσαμε στην πλειοψηφία ανθρώπους ιδιαίτερα φιλικούς και συνήθως θετικούς στο να τους φωτογραφίσουμε. Η Τουρκία είναι ένα κοσμικό κράτος στο οποίο συνωστίζονται διάφορες κοινωνικές και θρησκευτικές ομάδες. Αυτό επηρεάζει και το πόσο θετικοί μπορεί να είναι στο να τους φωτογραφίσεις. Η σωστή προσέγγιση του φωτογράφου,  η αντίληψη και ο σεβασμός των ορίων είναι στοιχεία απαραίτητα σε τέτοιου είδους ταξίδια.  Πάντως από την προσωπική μου εμπειρία από τα φωτογραφικά οδοιπορικά σε διάφορες χώρες… όσο λιγότερο εξοικειωμένος είναι ένας πληθυσμός στον φωτογραφικό φακό τόσο πιο εύκολη γίνεται και η δουλειά του φωτογράφου.

Η έκθεση επικεντρώνεται στην «περιβαλλοντική φωτογραφία στην πιο ανθρώπινη της εκδοχή». Από αυτά που είδατε, θεωρείτε ότι ο άνθρωπος επηρεάζει άμεσα τον περίγυρο του ή απλά μαθαίνει να προσαρμόζετε σε αυτόν με τον καιρό;

Η εμπειρία από τα ταξίδια και από την ενασχόληση μου τόσο με την ανθρωποκεντρική φωτογραφία όσο και την περιβαλλοντολογική με έμαθε ότι ξεκάθαρα ο άνθρωπος είναι αυτός που διαμορφώνει το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει… και βέβαια αυτό γυρνάει μετά στον ίδιο και εν κατακλείδι επηρεάζει την ποιότητα ζωής του.

Στην πλειονότητα των φωτογραφιών κυριαρχούν τα έντονα χρώματα, η ζωντάνια και οι αντιθέσεις. Οι σκηνές που αντικρίσατε μπορούν ίσως να κάνουν και το μεγαλύτερο λάτρη του ασπρόμαυρου να αλλάξει γνώμη;

Ισχύει! Το ανέφερα και νωρίτερα οτι και ο πιο αμετανόητος λάτρης του ασπρόμαυρου είναι αδύνατον να αντισταθεί και να μην δει για λίγο το κάδρο του έγχρωμο. ιδίως τα σοκάκια της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης πλημμυρίζουν από έντονο χρώμα και εξαιρετικό φωτογραφικό φως που τα διαχέει.

Τέλος, είδαμε πως τα έσοδα από την πώληση των φωτογραφιών θα διατεθούν προς υποστήριξη δράσεων ανακούφισης προσφύγων, πράγμα πολύ σημαντικό και βεβαίως αξιέπαινο. Θεωρείτε πως θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότερες ανάλογες πρωτοβουλίες στον χώρο της τέχνης;

Σίγουρα. η τέχνη μέσα από τέτοιου είδους δράσεις αλλά και μέσα από τα θέματα που πραγματεύεται μπορεί να αφυπνίσει και να ευαισθητοποιήσει για τόσο ευαίσθητα ζητήματα όπως είναι το προσφυγικό και η τραγωδία που εκτυλίσσεται δίπλα μας… η τέχνη για εμένα πρέπει να είναι επίκαιρη, να θίγει ζητήματα και να αμφισβητεί!

Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να προσθέσετε;

Ευχαριστώ για την φιλοξενία και  ελπίζω να ανανεώσουμε το ραντεβού μας για του χρόνου και με το φωτογραφικό υλικό αυτή την φορά από το φωτογραφικό οδοιπορικό του Common Routes από την Σερβία.

Πηγή: https://frapress.gr/2016/05/common-routes-ena-odiporiko-i-mia-empiria-zois/